دفترچه پس اندازهایم

 ازخواب بیدار شدم . یک روز دیگر ، یک فرصت دوباره ،طلوع خورشید ، زیبائی پائیز، حال عجیبی داشتم.

احساس میکردم باید بیشتر از داشتن اینهمه نعمت سپاسگزار باشم و قدرشناس . دفترم رابازکردم نگاهم به موضوع انشا افتاد: " دفترچه پس اندازهایم " به فکر فرو رفتم واقعا پس انداز یک انسان چیست؟

نیم ساعتی فکر کردم به کیف پولم به اتاقم به لباسهایم ، اما اینها نمیتوانند پس انداز من باشند . قلک پس اندازهای من خالی است . در زندگی یا به گذشته اندیشیده ام یا به آینده. در حالی که زمان حال من ، پس انداز من است . چرا انسانها به داشته های خود بی اهمیت هستند و تنها به فکر چیزهائی هستند که در آینده به دست بیاورند تا خوشحالشان کند غافل از اینکه "امروز همان فردائیست که دیروز منتظرش بودند." و باز هم از خدا گله مندیم که چرا و چرا و چرا؟؟؟

ما موجوداتی هستیم که یا افسوس گذشته را میخوریم یا در اضطراب و ترس از آینده ایم.

قلک هر انسانی باید پر از زمان حال باشد. ثانیه هائی که به سرعت میگذرند و باید از آنها استفاده کرد تا امروز و فردائی بهتر بدون ترس و واهمه را ساخت.

استیو جابز موسس شرکت اپل در یک سخنرانی خود گفته اند :" تا به حال با خود اندیشیده اید که اگر امروز آخرین روز زندگی شما باشد آیا همان کاری را میکنید که امروز میخواستید انجام دهید؟" این سخن مهمترین الگوی زندگی ایشان برگرفته از فرموده امام حسن مجتبی علیه السلام است که میفرمایند:"برای دنیایت طوری زندگی کن که انگار تا ابد زنده ای و برای آخرتت طوری زندگی کن که انگار فردا خواهی مرد."

آیا امروز به عنوان آخرین روز زندگیتان آخرین دقایق عمرتان جرعه آخر چایتان را باعشق سرکشیده اید؟ آیا نگاه آخرتان به مادر و پدر سرشار از محبت بوده؟ آیا برای انسانها و هم نوعان خود  گره گشا بودید؟اشکی از چشمان غمناکی پاک کردید؟ لبخندی بر لبان کودکی نشاندید؟ آیا همان بودید که میخواستید؟