موضوع انشای گروهی : گذر شتابان عمر

زمان را نمی توان به عقب بازگرداند یا آن را متوقف کرد .

آیا تا به حال دلتان خواسته است که یک لحظه را برای همیشه متوقف کنید یا آن لحظه برایتان تکرار شود ؟ 

امّا افسوس که نمی شود . چرا ؟ دلیلش فقط یک چیز می تواند باشد ؛ گذر شتابان عمر .

این عبارت مرا یاد روزی بارانی می اندازد که گوشه ی پنجره نشسته بودم و زانو هایم را در بغل گرفته و به درخت جوان در باغ که سایه ی خود را مهربانانه روی گل های نرگس پهن کرده بود ، نگاه می کردم . درختی که در کودکی ، آن را با پدربزرگم کاشته بودم ؛ او به من گفت : این نهال کوچک را می بینی ، چندین سال دیگه درختی تنومند خواهد شد و میوه خواهد داد و به من یاد داد که چگونه از آن مراقبت کنم .

من با خودم گفتم چندین سال دیگر ؟؟؟

امّا حال که بزرگ شده ام ، می بینم که او هم با من بزرگ شد ، با سرعتی باور نکردنی ، من با او قد کشیدم و همه ی خاطراتم را زیر همان درخت رقم زدم . یادم نمی رود که  نهال کوچک اوایل چه تنه ی نحیفی داشت و با هر باد ملایمی به سمتی خم می شد ؛ امّا حالا درخت قطوری است که حتی شاید طوفان ها هم نمی توانند آن را از پای در آورند و من هر وقت دلم برای پدربزرگ تنگ می شود به آن باغ می روم ، زیر همان درخت جوان مینشینم ؛ به جوی کوچک کنار آن می نگرم و زیر لب زمزمه می کنم :

بنشین لب جوی و گذر عمر ببین ...